De wal....het schip.
De tijd van simpele en makkelijke oplossingen is voorbij.
Midden-Groningen zal bij een ongewijzigd beleid, binnen de begroting, 6,5 miljoen euro extra kwijt zijn aan het sociaal domein. Dat is ook op een begroting van ruim 200 miljoen euro nog steeds een enorm bedrag. De financiële ruimte van de gemeente is inmiddels zo beperkt dat het uitvoeren van eigen beleid niet meer mogelijk is. Harde keuzes zijn dus nodig om te voorkomen dat we onder preventief toezicht van de provincie komen. Inmiddels is de roep naar de regering in Den Haag overduidelijk: Doe iets!
De week voor de herfstvakantie ontving ik "Geordende globalisering" van het Wetenschappelijke Insitituut van de ChristenUnie. Een studie naar een actueel onderwerp. Want ondanks een komende Brexit is de trend overal ter wereld omgekeerd. Steeds meer zijn we opgenomen in een wereldwijd systeem. Een systeem dat ook steeds meer scheiding lijkt te brengen tussen mensen. In het land van de onbegrensde mogelijkheden zijn de tegenstellingen inmiddels zo groot geworden dat je kunt spreken van de 'have' en havenots'. De tijd dat je wanneer je voor een dubbeltje geboren bent nooit meer een kwartje kunt worden lijkt weer helemaal terug te zijn. Jongeren denken zelf ook in meerderheid dat ze het slechter zullen krijgen dan de generaties voor hen. Dat is een duidelijke trendbreuk.
Tegenstellingen nemen overal op de wereld toe en dat proces gaat ook niet aan ons land en dus de gemeente Midden-Groningen voorbij. Vergeleken met de Verenigde Staten van Amerika hebben we natuurlijk nog een heel stelsel aan sociale voorzieningen, maar die staan steeds meer onder druk. Door het wegvallen van sociale structuren en toenemende individualisering zijn netwerken rondom mensen niet meer vanzelfsprekend aanwezig. Dat hebben we opgelost met een heel systeem van professionele zorg. Dat systeem kraakt en piept nu aan alle kanten en is niet meer houdbaar.
In Midden-Groningen ontvangt één op de zes jongeren proffesionele jeugdzorg. Dat zijn er landelijk één op de negen. We hebben dus in verhouding veel jongeren die hulp ontvangen. Hulp die we verplicht zijn om te bieden omdat de Jeugdwet dat voorschrijft. We zullen dus iets moeten doen aan de instroom. Dat begint met een stabiele omgeving en een sociaal netwerk om mensen heen. Dat kun je als gemeente niet alleen dat zullen we met elkaar moeten doen. Want een ding weten we zeker bij ongewijzigd beleid zal de wal het schip niet meer kunnen keren.
