Gelijk hebben is nog niet altijd gelijk krijgen!
Het zijn vooral de inwoners die het verschil hebben gemaakt met hun verhaal. En dat was bij de Parlementaire enquête aardgaswinning Groningen al niet anders.
In de afgelopen maand beefde de aarde in Groningen vijf keer. De verstoringen in de bodem zijn nog steeds zodanig dat er bevingen zijn. En deze maand was het een jaar geleden dat de gaskraan van het Groningenveld definitief werd gesloten en van de 'waakvlam' werd gehaald. Na ruim zestig jaar is er een einde gekomen aan de winning waar Nederland haar Deltawerken van betaalde, Schiphol heeft uitgebreid, de Betuwelijn liet rijden en de Thalys over Nederlands spoor richting Parijs laat sukkelen.
Deze week verscheen ook het boek van Hans Vijlbrief. In 'De Groningers hadden altijd gelijk' blikt hij terug op zijn bestuurlijke en ambtelijke bemoeienis met het dossier Groningen. Begin dit jaar sprak ik hem en de andere bestuurders in 'De Graanrepubliek' in Bad Nieuweschans namens het Regioberaad toe. Onze inzet is om er samen als regio uit te komen door waar het kan de samenwerking te zoeken. Dat dit nodig en noodzakelijk is was de les van 'Grenzeloos G(r)unnen, het rapport dat de opmaat werd voor de grootschalige herindeling in de provincie Groningen. Werk met elkaar samen en gun elkaar ook wat. Dat lijkt gegeven de opmerkingen van de verkenner in de provincie nog niet echt gelukt. Dat is jammer want als we één ding weten is het ook dat 'Den Haag' meer dan eens dankbaar gebruik heeft gemaakt van die verdeeldheid waardoor zij konden heersen.
In het boek komt dat opvallend genoeg niet tot nauwelijks terug. De kernspelers Paas, Schuiling en enkele gedeputeerden en wethouders en hun inzet komen wel terug in het boek. Maar het zijn vooral de inwoners die het verschil hebben gemaakt met hun verhaal. En dat was bij de Parlementaire enquête aardgaswinning Groningen al niet anders. Bestuurders hadden toch vooral weinig herinnering en de neiging om te wijzen naar elkaar. Het waren de verhalen van de inwoners die echt hebben gezorgd voor de verandering.
De bestuurlijke werkelijkheid is helaas dan we het vooral hadden over de kosten voor een feestje om het jaar sluiten te vieren of herdenken. Daar is meer tijd voor nodig en het is daarom uitgesteld. Wat mij betreft laten we het bij deze scheur aan de broek. Zo'n feestje of herdenking is niet passend zolang er in de kleine velden wordt gewonnen en zolang er nog steeds sprake is van onuitlegbare verschillen.
In Midden-Groningen ging het deze week over het verplaatsen van het molecule. Dat moet op verzoek van Rijkswaterstaat worden verplaatst. Een deel van de kosten zouden voor rekening van de gemeente komen. Minimaal een ton en maximaal twee ton was de verwachting. Over de handelswijze van het college en het opnieuw onvolledig en niet tijdig informeren van de gemeenteraad was weer genoeg te zeggen. In een lang betoog maakte de portefeuillehouder duidelijk hoe het was gelopen en bleek er uiteindelijk een oplossing. Rijkswaterstaat betaalt de rekening. Omdat het molecule opnieuw op grond van Rijkswaterstaat komt te staan lijkt het me verstandig om direct maar duidelijke afspraken te maken voor de toekomst.
