Kon minder!
Trouble shooter, fixer, of de premier die Nederland nooit heeft gehad.
Is er zoiets als de methode Remkes? Naar zijn idee is die er niet, daarvoor waren zijn klussen te divers, de personen te verschillend de mentale afstanden wisselend en ook zijn inzet niet hetzelfde. Maar de randverschijnselen zijn hetzelfde. Een goede voorbereiding, weten wie er aan tafel zit, een puutje shag in de buurt en na verloop van tijd een analyse in een brief om te zorgen voor het kunnen bouwen aan een oplossing. Maar misschien wel het belangrijkste: de zwembadvraag. Voor je er in springt vergewis je jezelf er van dat er voldoende water in zit om de sprong te wagen.
In een aantal busritten Groningen-Drachten v.v. had ik het boek ‘Kon minder’ al snel gelezen. Wat helpt is naast de korte hoofdstukjes ook de prettige en vlotte schrijfstijl. Het is persoonlijk, het is herkenbaar en omdat de gebeurtenissen zich vooral toespitsen op de afgelopen kwart eeuw zal het voor veel lezers een vertrouwd beeld oproepen. Zeker voor de lezer die het nieuws in die periode wat actiever dan gemiddeld heeft gevolgd en ook de items uit Den-Haag niet snel heeft overgeslagen. Maar ook zonder is het vast een feest van herkenning.
Nederland staat de afgelopen vijfentwintig jaar nagenoeg stil en slingert tussen uitersten in de politiek.
Het boek brengt ons lang de Staten van Groningen, Paarse kabinetten, politieke onstabiliteit na opkomst van het populisme en de voortdurende besluiteloosheid van dit land. Maar ook geeft het een inkijkje in de interne strubbelingen van de VVD, corruptie en de gevolgen daarvan in twee provincies en de formatie van het laatste kabinet Rutte.
De bestuurdersbrief was uiteindelijk gewoon een dictaat.
De eerste keer dat ik met Remkes te maken kreeg wat als voorzitter van de werkgroep NPG in Midden-Groningen. We moesten ineens genoegen nemen met minder middelen omdat we af moesten zien van een deel van onze trekkingsrechten. Het laatste kwart daarvan kregen we inderdaad niet. De voorzittersbrief maakte duidelijk waarom. Volgens Remkes was het allemaal te kleinschalig, te breed en te weinig gefocust op effectieve betekenis voor de regio op de lange termijn. De focus verschoof van gemeenschappen en sociale structuren naar economie in een aantal brede thema’s zoals eiwittransitie, waterstof en infrastructuur. Daar heb ik aardig tegen geageerd. In de eerste plaats omdat het NPG was aangekondigd als een plus op de versterking en er ook al een aantal succesvolle projecten liepen. Inmiddels zijn we van NPG beland in Nij Begun. De rijksoverheid heeft zich via een sociale en economische agenda voor dertig jaar aan de regio gecommiteerd. Maar ook dat kan niet zonder allereerst het herstellen van de materiele schade. En ook op de democratische legitimatie moet nog goed worden geregeld.
In 8 maanden van Groningen naar Zuid-Limburg. Ooit kon dat.
Wat blijft hangen is het beeld van een kleine Johan die met vriendjes volop geinteresserd is in de machines die zorgen voor het leggen van de pijpleidingen vanuit het Slochtergasveld. Maar ook dat dit 8 maanden later al gas kon leveren in Zuid-Limburg. Bijna onvoorstelbaar dat zoiets 60 jaar geleden gewoon kon. Alleen al een adviesbureau zou nu al langen nodig hebben voor het opstellen van een communicatieplan.
