Eindelijk komen we toe aan de versterking, maar echt meters maken is er nog niet bij.

aardbevingen (leeg)donderdag 14 maart 2019 21:00

Na een jaar van stilstand en een op 2 juli 2018 ineens erg voortvarende en besluitvaardige minister staan we vandaag 14 maart 2019 voor een voorstel.

Daarin valt ook bij het doornemen van de stukken op dat er op verschillende manieren gesproken wordt het HRA-model. Dit model van de NAM, de partij die verantwoordelijk is voor de winning van het gas en dus ook voor de daaruit voortvloeiende schade, is leidend geworden. En hoewel het nu onafhankelijk wordt, controleerbaar wordt getoetst en verbeterd blijft er de scepsis.

Het stuk is in haar geheel op één punt niet consistent. Dat het HRA-model voldoet bij de selectie was voorbarig lezen we. Het model is wetenschappelijk verantwoord dus prima. Het model is het enige instrument dat we hebben en we moeten toch iets. Beter beginnen en niet weten waar we uitkomen dan helemaal niets doen. Daarom is het bestuurlijk maar geaccepteerd. Concreet dan ook de vraag wat doen we wanneer achteraf blijkt dat de grondslag onder de plannen inderdaad niet voldoet?

Graag een toelichting op het onderdeel beoogd effect in het raadsvoorstel. Daarin lezen we namelijk dat er veel onzekerheden zijn. We horen graag welke onzekerheden dit, los van alle in het plan van aanpak genoemde onderdelen, zijn, wie daarin een rol speelt, hoe die onzekerheden mee worden genomen in de plannen, wie uiteindelijk besluit en belangrijk ook hoe die risico’s worden afgedekt.

We vinden het wel lastig wanneer een gemeenteraad akkoord gaat met een richtinggevende opdracht voor uitvoer aan het college, terwijl het maar de vraag is of we de goede dingen doen op de juiste plek en op de juiste tijd?

In Overschild, Tjuchem en Steendam wordt voor een clustergewijze aanpak gekozen. In een brief die we vandaag hebben gekregen van de Vereniging voor school en dorpsbelangen Tjuchem, verwoord voorzitter Tineke Zuidema het uitstekend.

Hoe kan het dat je ineens van een gebied met weinig versterking behoort tot het gebied dat volledig over de kop wordt gezet? Veranderende spelregels maken het er inderdaad niet overzichtelijker op. Hoe denkt de wethouder, ook gegeven de in Tjuchem gedane belofte, vorm te geven aan een gebiedsgerichte aanpak zonder dat dit leidt tot vertraging?

Hoe kan het dat een brief van 22 januari nog steeds niet is beantwoord? De NCG dat zijn we als gemeente Midden-Groningen toch ook voor een deel zelf? Wanneer krijgt Tjuchem duidelijkheid? Wij horen het graag.

De titel van het plan van aanpak stelt namelijk twee zaken. Veiligheid voorop en de burger centraal. 

Het plan van aanpak meldt hoe we het snelst de woningen “op norm” krijgen. Er wordt direct ook een winstwaarschuwing gegeven. Het hangt af van de capaciteit van bouwkundigen en aannemers en andere publieke werkzaamheden die logisch gecombineerd kunnen worden. We weten al dat de versterkingsadviezen het tempo niet bij kunnen houden. Hoe gaan we hier mee om en hoe communiceren we hierover met onze inwoners. Voor hen wordt het er namelijk niet duidelijker op.

Kosten worden door het Rijk vergoed. In de tussenperiode verloopt de financieringsstroom via de NAM. Het lijkt ons goed om daar zo snel mogelijk een einde aan te maken. Wanneer is dit op zijn laatst geregeld?

De P50, P90 en verschillende badges maken het er ook niet makkelijker op om te kiezen voor de clusteraanpak. Hoe denkt het college hier mee om te gaan en tegelijkertijd druk op het proces te houden zodat de uitvoering in elk geval wordt gecontinueerd.

Badge 1588 wordt vanwege de gewekte verwachtingen uitgevoerd. We hebben het dan, onder andere, over de plannen in Overschild. Hoe gaan we om met de verwachtingen die andere dorpen op basis van de situatie in Overschild hebben?

En dan hebben we het nog niet gehad over de brieven die veel inwoners kregen waarin werd gemeld dat hun woning een normaal risicoprofiel had. Hoeveel bezwaren zijn er vanuit die groep inmiddels bekend? En hoe wordt deze groep in de fasering uiteindelijk meegenomen? Immers beoordeling is ook nog eens volgens de nieuwe, lager norm eind 2020 aan de orde.

We begrijpen dan ook goed dat inwoners het vertrouwen niet meer hebben. Steeds wisselde communicatie, steeds wisselende normen en een tijdshorizont die steeds verder weg schuift. Over “wij wachten” gesproken.

Gesteld voor de vraag of wij als fractie ook vinden dat we moeten wachten, komen we tot de conclusie dat nu wachten geen optie is. We gaan van wachten naar doen wat nu nodig is.

« Terug

Plaats het eerste bericht!

Nieuw bericht